Sejarah

Sasirangan adalah kain adat suku Banjar di Kalimantan Selatan, kain yang didapat dari proses pewarnaan rintang dengan menggunakan bahan perintang seperti tali, benang atau sejenisnya menurut corak-corak tertentu..

Ngaran “Sasirangan” berasal matan kata "sirang" nang baarti dijarat atawa dijahit lawan tangan lalu dijuhut benangnya atau dalam istilah bahasa jahit-manjahit disambat "jelujur".

Panambaan kain sasirangan disambat jua kain langgundi, yakni kain tenun bawarna kuning. Kain dibari gambar, curak wan warna tantu nang sudah dipulaakan secara tradisiunal. Pada jaman Empu Jatmika bakuasa sabagai raja di Karajaan Negara Dipa tahun 1355-1362, kain langgundi dipakai sacara luas gasan bahan meulah baju ulih samunyaan warga nagara Karajaan Negara Dipa.
Bahari, kain sasirangan dipakai gasan ikat kapala (laung), gasan ikat pinggang dipakai kaum lakian wan gasan kakamban, karudung, atau udat (kemben) oleh buhan binian. Kain ini dipakai jua gasan pakaian adat pada upacara-upacara adat, bahkan dipakai pada acara tatamba urang garing. Tagal wayahini, kain sasirangan kada dipakai gasan acara spiritual haja. Kain sasirangan sudah manjadi pakaian gasan kagiatan sahari-hari.
Desain/corak didapat dari teknik-teknik jahitan dan ikatan yang ditentukan oleh beberapa faktor, selain dari komposisi warna dan efek yang timbul antara lain : jenis benang/jenis bahan pengikat. Upaya untuk melindungi budaya Banjar ini, telah diakui oleh pemerintah melalui Dirjen HAKI Departemen Hukum dan HAM RI beberapa motif sasirangan sebagai berikut :
  1. Iris Pudak
  2. Kambang Raja
  3. Bayam Raja
  4. Kulit Kurikit
  5. Ombak Sinapur Karang
  6. Bintang Bahambur
  7. Sari Gading
  8. Kulit Kayu
  9. Naga Balimbur
  10. Jajumputan
  11. Turun Dayang
  12. Kambang Tampuk Manggis
  13. Daun Jaruju
  14. Kangkung Kaombakan
  15. Sisik Tanggiling
  16. Kambang Tanjung

Posting Komentar

 
Team created : Rayhan Site | Adrian site | Bronxs Site
Copyright © 2011. Warung Sasirangan - All Rights Reserved